Εκδήλωση από την ΤΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ για την κατάληψη από τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας

Κύριλλος Παπασταύρου: «Διέξοδος από τον πόλεμο είναι ο αγώνας για να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό» 

 

Με μεγάλη συμμετοχή πραγματοποιήθηκε, χθες το απόγευμα, η εκδήλωση τιμής και μνήμης, που οργάνωσε η Τομεακή Επιτροπή Καρδίτσας του ΚΚΕ, για την κατάληψη της Καρδίτσας από τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας στις 12 Δεκεμβρίου του 1948.

Στον χώρο της εκδήλωσης λειτουργούσε έκθεση φωτογραφίας αφιερωμένη στην εποποιία του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή με στιγμιότυπα  από μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, χάρτες μαχών και δημοσιεύματα της περιόδου καθώς και έκθεση βιβλίου της Σύγχρονης Εποχής.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν η Μαρία Γαβαλά, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ, ο Γιάννης Τσιούτρας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Παρευρέθηκε, επίσης, ο Γιώργος Καπράνας, πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Καρδίτσας. 

Ιδιαίτερη στιγμή της εκδήλωσης ήταν η ερμηνεία των ανταρτικών τραγουδιών «Σηκώνομαι πολλά πρωί» και «Βροντάει ο Όλυμπος και πάλι» από τον μουσικό Σωτήρη Μαρκούτη. 

Την εκδήλωση άνοιξε ο Έκτορας Γάζος, μέλος της ΕΠ Θεσσαλίας του ΚΚΕ ενώ ομιλητής ήταν ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. 

Στην ομιλία του ο Κύριλλος Παπασταύρου κάνοντας αναφορά στο ιστορικό πλαίσιο κάτω από το οποίο προέκυψε η εισβολή του ΔΣΕ στην Καρδίτσα στάθηκε στην σημασία της επιχείρησης αυτής σημειώνοντας: «Η εισβολή του ΔΣΕ στην Καρδίτσα και η κατάληψη της αποτέλεσε χρονικά την πρώτη από μια σειρά ανάλογες επιχειρήσεις σε πόλεις που πραγματοποιήθηκαν στο διάστημα από το Δεκέμβρη του 1948 μέχρι το Φλεβάρη του 1949 με ανάλογους στόχους και ταυτόχρονα με μια προσπάθεια να δυναμώσει και το κίνημα στήριξης του αγώνα του ΔΣΕ μέσα στα ίδια τα αστικά κέντρα. Ετσι έγινε η κατάληψη της Νάουσσας και του Καρπενησίου το Γενάρη του 1949 και η ηρωική μάχη της Φλώρινας το Φλεβάρη του 1949 με την θυσία εκατοντάδων μαχητών του ΔΣΕ. Είχαν προηγηθεί την άνοιξη του 1948 οι επιχειρήσεις του ΔΣΕ στα περίχωρα της Θεσσαλονίκης καθώς και η διείσδυση τμημάτων του ΔΣΕ της Αττικο-βοιωτίας στην περιοχή της Πάρνηθας.

Η μεγάλη ιδιαιτερότητα που είχε η μάχη της Καρδίτσας ήταν ότι επρόκειτο για μια επιχείρηση που δεν έγινε σε κάποια ορεινή πόλη άλλα πραγματοποιήθηκε στον κάμπο και που πήρε όλα τα χαρακτηριστικά μάχης πόλης . Δηλαδή δίνονταν μάχη δρόμο, το δρόμο, στενό, το στενό κτήριο, το κτήριο. Για αυτό άλλωστε από τον αντίπαλο η μάχη αυτή χαρακτηρίστηκε ως «δεύτερα Δεκεμβριανά» γιατί έμοιαζε πολύ με την μάχη της Αθήνας το Δεκέμβρη του 1944.

«Η μάχη μέσα στην πόλη της Καρδίτσας είναι η μεγαλύτερη από κάθε πλευρά πολεμική ενέργεια που έκανε ως τώρα ο Δημοκρατικός Στρατός στη Νότια Ελλάδα (...)

Η Καρδίτσα (...) αν εξαιρέσουμε μόνο τη Λάρισα, είναι η πιο πεδινή πόλη της Ελλάδας και αυτό προδιαγράφει και τη στρατιωτική δυσκολία της ως στόχου, άρα, και τη βαρύτητα της επιχείρησης». Αυτά αναφέρει σε άρθρο του στο περιοδικό του ΔΣ ο Κώστας Καραγιώργης.

Αποδείχθηκε η δυνατότητα που είχε ο ΔΣΕ να διεξάγει μάχες και στο εσωτερικό των πόλεων παρ' ολο που σε αναμνήσεις μαχητών του ΔΣΕ που πήραν μέρος σε αυτή τη μάχη αποτυπώνονται οι προβληματισμοί που είχαν αρχικά για το αν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν σε μια τέτοια μάχη στο κάμπο με δεδομένο οτι ηταν μαθημένοι να αγωνίζονται στο βουνό οι περισσότεροι άλλωστε ήταν παλιοί ΕΛΑΣίτες.

Ωστόσο φαίνεται πως υπήρχε ανάλογη προπαρασκευή. Στην διαταγή που εκδόθηκε από το ΚΓΑΝΕ στις 9/12 επισυναπτόταν με μορφή παραρτήματος σημείωμα που συμπύκνωνε συμπεράσματα από άλλες προσπάθειες διείσδυσης του ΔΣΕ σε κατοικημένες περιοχές κωμοπόλεις κλπ δίνοντας συγκεκριμένες οδηγίες τακτικής, για το πως πρέπει να κινηθούν και για το πως πρέπει να δράσουν».

 

Το ΚΚΕ αποτέλεσε τον εμπνευστή, καθοδηγητή του ενόπλου λαϊκού αγώνα όλης της δεκαετίας του '40

Στη συνέχεια, στάθηκε στον χαρακτήρα του αγώνα του ΔΣΕ αξιοποιώντας τα συμπεράσματα από την εν λόγω επιχείρηση αλλά και από την ιστορική επεξεργασία του Κόμματος τονίζοντας: «Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά για τις λεπτομέρειες της μάχης όπως περιγράφονται στις εκθέσεις των διοικητών του ΔΣΕ, τις ηρωικές μορφές που αναδείχτηκαν , διάφορα στιγμιότυπα που καταγράφονται σε αναμνήσεις μαχητών του ΔΣΕ , ωστόσο νομίζουμε οτι το κρίσιμο ζήτημα που πρέπει να εστιάσουμε με αφορμή αυτής της μάχης είναι ο χαρακτήρας του αγώνα του ΔΣΕ βασιζόμενοι και στα πολύτιμα ιστορικά συμπεράσματα που έχουμε βγάλει ως Κόμμα.

Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν ένας λαϊκός αναγκαίος αγώνας συνέχεια όλης της ενοπλης πάλης του λαού μας που ξεκίνησε μέσα στις συνθήκες της κατοχής, συνέχεια του αγώνα του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, του αγώνα της Εθνικής Αντίστασης.

Το ΚΚΕ αποτέλεσε τον εμπνευστή, καθοδηγητή του ενόπλου λαϊκού αγώνα όπως άλλωστε έκανε και την περίοδο της Κατοχής με την ίδρυση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ.

Ο ΔΣΕ εξέφρασε την αγωνιστικής μαχητικής θέληση του λαού να μην υποταχθεί στην προσπάθεια της αστικής τάξης με την βοήθεια των Αγγλων και των Αμερικάνων ιμπεριαλιστών να αλλάξουν δια τις βίας τον συσχετισμό δυνάμεων σε βάρος του λαου. Να σταθεροποιήσουν την εξουσία τους που είχε κλονιστεί πολύ σοβαρά την δεκαετία του 1940.

Οι χιλιάδες μαχητές και μαχήτριες που στελέχωσαν τον ΔΣΕ απέδειξαν οτι ο λαός δεν παραδίδεται εύκολα, φανέρωσαν βαθιούς δεσμούς που είχε και έχει το Κόμμα μας με εργατικές - λαϊκές δυνάμεις.

Παρ' ολο τον ηρωισμό, την αυτοθυσία, την μαχητικότητα ο αγώνας του ΔΣΕ έχει αντιφάσεις που σχετίζονται με το βασικό πρόβλημα του εργατικού-λαϊκού κινήματος εκείνη την περίοδο.

Δηλαδή το γεγονός οτι η στρατηγική του καθοδηγητή του ενοπλου λαϊκού αγώνα του ΚΚΕ δεν αντιμετωπίζει τον αγώνα του ΔΣΕ ως πάλη για την εργατική- λαϊκή εξουσία που θα οικοδομήσει τον σοσιαλισμό στη χώρα μας δίνοντας πραγματική διέξοδο σε όλα τα οξυμένα ζητήματα που συσσώρευσε στο λαό μας, η καπιταλιστική ανάπτυξη της εποχής, η συμμετοχή της χώρας στο Β ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η ήττα και η Φασιστική κατοχή, η στάση της ελληνικής αστικής τάξης, η στήριξη της από τον Βρετανικό και Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό.

Ο ΔΣΕ εμφανίζεται ως ένοπλη αντίσταση στη μεγάλης έκτασης τρομοκρατία που εκδηλώθηκε μετά την απαράδεκτη συμφωνία της Βάρκιζας και την παράδοση των όπλων από τον ΕΛΑΣ, ως μοχλός πίεσης για να παρθούν μέτρα «εκδημοκρατισμού» της χώρας.

Βεβαίως αυτό το ζήτημα αποτελεί ταυτόχρονα και ζήτημα διαπάλης στο ίδιο το Κόμμα και στο κίνημα. Οι προσπάθειες που γίνονται από την ηγεσίας του ΚΚΕ με επικεφαλής το Νίκο Ζαχαριάδη ο αγώνας του ΔΣΕ, να συνδεθεί περισσότερο με την πάλη για την εξουσία, να διαμορφωθούν νέες επεξεργασίες για τη σοσιαλιστική επανάσταση στην Ελλάδα, δεν είναι ολοκληρωμένες και σωστά θεωρητικά τεκμηριωμένες, προσκρούουν σε προηγούμενες προγραμματικές επεξεργασίες που προέβλεπαν οτι στη χώρα πρέπει να προηγηθεί μια δημοκρατική επανάσταση της σοσιαλιστικής, βρήκαν αντιστάσεις σε άλλα στελέχη του ΚΚΕ αλλά και σε στελέχη του ΚΚΣΕ και της ΕΣΣΔ.

Για παράδειγμα τα ζήτηματα  της τακτικης του ΔΣΕ  σχετίζοναι με το ποιος θα είναι ο στόχος του. Η ανατροπή της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα ή η παρενόχληση και η άσκηση πίεσης για να σταματήσουν οι διώξεις αγωνιστών;

Το ίδιο αφορά και το ζήτημα της σχέσης του ΔΣΕ με τον αγώνα στις πόλεις. Ένας αγώνας που έχει σαν στόχο την ανατροπή της αστικής εξουσίας δεν μπορεί να περιορίζεται σε ένα ανταρτικό κίνημα στην ύπαιθρο χωρίς να συνδυάζεται με την προετοιμασία και την πραγματοποίηση εργατικής-λαϊκής εξέγερσης μέσα στις ίδιες τις πόλεις, στα νευραλγικά κέντρα του αστικού κράτους.»

 

Αντλούμε συμπεράσματα, αποκτάμε γνώση για τις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας

Ενώ, ο Κ. Παπασταύρου αναφέρθηκε αναλυτικά στην πείρα που προκύπτει από την οκτάμηνη απελευθέρωση της Καρδίτσας, το 1943 από τον ΕΛΑΣ καθώς και στα συμπεράσματα που προκύπτουν από την στρατηγική αδυναμία του Κόμματος να συνδεθεί το ζήτημα της απελευθέρωσης με την μάχη για την εξουσία καταλήγοντας πως: « Όλα αυτά τα ζητήματα δεν τα βλέπουμε σήμερα με μια επετειακή ματιά, αλλά κάνουμε προσπάθεια να αντλήσουμε συμπεράσματα, να αποκτήσουμε γνώση μπροστά στις μεγάλες μάχες που έχουμε μπροστά μας.

Σήμερα ο κόσμος βρίσκεται πάλι στην δίνη νέων ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων που κινδυνεύουν, τείνουν να πάρουν πιο γενικευμένη μορφή.

Η σύγκρουση ΝΑΤΟ - Ρωσίας στην Ουκρανία κλιμακώνεται διαρκώς όπως δείχνουν όλες οι εξελίξεις παρα τα παζάρια που συνυπάρχουν αυτά ακόμα και αν καταλήξουν σε κάποια συμφωνία μόνο προσωρινή και ευθραυστη αυτή μπορεί να είναι. Ενω οι φωνές τις κλιμάκωσης ακούγονται ολο και πιο δυνατά με χαρακτηριστικό το κάλεσμα χθές του Ρούτε ΓΓ του ΝΑΤΟ που σημείωσε οτι πρέπει να επιταχυνθούν τα μέτρα πολεμικής προετοιμασίας με τη Ρωσία απο τα κράτη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Στην αλλη μεγάλη συγκρουση στη Μέση Ανατολή το ενα κεφάλαιο ανοίγει μετά το αλλο, από τον πολεμο- γενοκτονία του Ισραήλ απέναντι στη Παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα και τον πόλεμο στο Λίβανο περάσαμε στις δραματικές εξελίξεις στη Συρία που φέρνουν αυτή τη χώρα ξανά στο χείλος της καταστροφής με την επέμβαση Τουρκίας, ΗΠΑ και Ισραήλ που στήριξαν αυτό το συνοθήλευμα τζιχαντιστών και αλλων αντιδραστικών δυνάμεων που πήραν την εξουσία.

Και στους δύο πολέμους η Ελλάδα είναι μπλεγμένη, είναι χωμένη στα ιμπεριαλιστικά σχέδια του ΝΑΤΟ και των συμμάχων ως ταμπούνια δημιουργόντας πολύπλευρους κινδύνους για το λαό. ΝΑΤΟικά ορμητήρια σε ολη την Ελλαδα και εδώ στη Θεσσαλία σε Λάρισα και Βόλο, αποστολή πολεμικού Η κυβέρνηση της ΝΔ σε αυτή της την προσπάθεια έχει την στήριξη και αρωγή ολων των άλλων κομμάτων του ευρωατλαντισμού, του ξαναγεννημένου ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ αλλά και των αντιδραστικών του Βελόπουλου που θέλουν πιο σκληρό παζάρι ανταλλαγμάτων για την αστική τάξη χωρις να αμφισβητούν τη συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της πάλης ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις, οργανώνουν την εργατική λαϊκή αφύπνιση, αντιστρατεύονται την πολεμική προπαγάνδα, τις επιπτώσεις της πολεμικής προετοιμασίας που κλιμακώνεται φορτώνοντας νέα βάρη στους εργαζόμενους και το λαό όπως φαίνεται και με τον προϋπολογισμο του κεφαλαίου, της φτώχειας και του πολέμου που ψηφίζεται αυτές τις ημέρες. Επιπτώσεις που ήδη βιώνουν εργαζόμενοι και αγρότες με την αύξηση του κόστους ενέργειας, τη συμμετοχή στις κυρώσεις στη Ρωσία κ.α.

Το ΚΚΕ όμως ξέρει πολύ καλά οτι ο αγώνας ενάντια στο πόλεμο δεν σημαίνει υπεράσπιση της σημερινής ιμπεριαλιστικής ειρήνης με το πιστόλι στο κρόταφο , της εκμετάλλευσης, της φτώχειας των οικονομικών κρίσεων που πληρώνουν οι εργαζόμενοι.

Είναι δικιά μας υπόθεση, δικός μας ρόλος ωστε οι χιλιάδες του καλοπροέραιτου κόσμου που ανησυχούν για τον πόλεμο και το κίνδυνο να βαθύνει η εμπλοκή που ζητάνε ειρήνη να συνειδητοποιήσουν οτι ο αγώνας ενάντια πόλεμο, είναι αγώνας ενάντια στο καπιταλισμό στην πιο επιθετική, αμασκάρευτα βάρβαρη εκδοχή του. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός, γεννιέται από τον ανταγωνισμό για το κέρδος των μονοπωλίων σε περιόδους ειρήνης που φτάνει μέχρι την πολεμική αναμέτρηση. Διέξοδο από αυτό το πόλεμο μπορεί να δώσει η εργατική τάξη ο λαός με τον δικό τους δίκαιο «πόλεμο» ενάντια στο συστημα της εκμετάλλευσης. Διέξοδος από το πόλεμο είναι ο αγώνας για την εργατική λαϊκή εξουσια, είναι να ανοίξει ο δρόμος για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, για το σοσιαλισμό κομμουνισμό.

Αυτός ο δρόμος φωτίζει τους σημερινούς αγώνες που διεξάγουμε , την προσπάθεια που κάνουμε να δέσουμε τον αγώνα ενάντια στο πόλεμο με τον αγώνα για το μεροκάματο, το αγροτικό εισόδημα, την υγεία, την παιδεία.

Την οργανωμένη προσπάθεια εναντίωσης στη μεταφορά πολεμικού υλικού όπως εκφράστηκε με τις κινητοποιήση στο Τύρναβο και σε άλλες περιοχές στη χώρα.

Την αλληλεγγύη και τη στήριξη στα στρατευμένα παιδιά του λαού που δηλώνουν την αντίθεση τους στη συμμετοχή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Την ενίσχυση της διεθνιστικής αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους, Λιβανέζους που αγωνίζονται απέναντι στο κράτος δολοφόνο του Ισραήλ, στους κομμουνιστές της Ουκρανίας, της Ρωσίας, της Συρίας.

Τον αγώνα ενάντια στην καταστολή και τον αυταρχισμό που δυναμώνει ως στοιχείο της πολεμικής προετοιμασίας.

Διαγράφονται μπροστά μας μεγάλα και κοσμοϊστορικά καθήκοντα για εμάς τους ίδιους αλλά και τις μελλοντικές γενιές.

Αντλούμε δύναμη, μελετάμε τη θεωρία μας, τις προγραμματικές επεξεργασίες και βγάζουμε συμπεράσματα από την ιστορική πείρα του Κόμματος μας.

Δεν αγνοούμε πως παρ' ολες τις σοβαρές στρατηγικές αδυναμίες και τα λάθη που έγιναν ιστορικά ότι δεν ειναι μικρή υπόθεση πως το ΚΚΕ μπόρεσε να ανταποκριθεί στις συνθήκες που διαμορφώθηκαν μετά το τελος του ελληνοιταλικού πολέμου και την κατοχή , να ανασυγκροτηθεί στις δύσκολες συνθήκες, να ηγηθεί της λαϊκής ενοπλης πάλης, ανεξάρτητα από το γεγονός πως δεν κατάφερε να οδηγήσει αυτή τη πάλη στο τελικο σκοπό.

Το ΚΚΕ τα κατάφερε γιατί από την ίδρυση του είχε δοκιμαστεί σε μακρόχρονες συνθήκες διώξεων και παρανομίας μεγάλο σχολείο για τους κομμουνιστές τα μέλη και τα στελέχη του.

Τα κατάφερε γιατί τα στελέχη του και τα μέλη του ειχαν διαμορφώσει δεσμούς με εργατικές - λαϊκές μάζες μέσα από μεγάλους αγώνες αλλα κυρίως από κρίσιμες συγκρούσεις με το αστικό κράτος και το κεφάλαιο, σε εργοστάσια, χωριά σύγκρουσης με τον αντίπαλο σε διάφορα μέτωπα, τη σύγκρουση πρόσωπο με πρόσωπο με τις φασιστικές οργανώσεις που συγκροτήθηκαν τη δεκαετία του 30' με στόχο την άσκηση φυσικής βίας απέναντι στους κομμουνιστές. Μέσα από αυτή τη διαδικασία είχε διαμορφωθεί μαζική μαχητική πείρα και αντοχή, αφοβία απέναντι στον αντιπαλο που φαντάζει παντοδύναμος.

Τα κατάφερε γιατί μια σειρά στελέχη του είχαν ήδη πολεμική πείρα από την συμμετοχή τους στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και κυρίως στην Μικρασιατική Εκστρατεία αλλα και γιατί οι κομμουνιστές φαντάροι είχαν πρωτοστατήσει σε αγώνες μέσα στο στρατό τη δεκαετία του 1930, για τα δικαιώματα των στρατευμένων ενάντια σε επιδοξους δικτάτορες επιδρόντας και σε ενα τμημα αξιωματικών που συνειδητοποιούσε τα αδιέξοδα του αστικού συστήματος και που πλαισιωσε αργοτερα τον ΕΛΑΣ αλλα και τον ΔΣΕ

Εχουμε συνείδηση πωςτο γεγονός ότι έχουμε επεξεργασμένη επαναστατική στρατηγική αποτελεί μια σοβαρή και ουσιαστική κατάχτηση ωστόσο δεν μας λύνει από μόνο του το θέμα της πλήρους ιδεολογικο-πολιτικής και πρακτικής ετοιμότητας για να ανταποκριθούμε σε συνθήκες οξυνσης της ταξικής πάλης.

Ξέρουμε ότι σήμερα είναι που διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις και οι όροι για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε ως Κόμμα, ως εργατικό και λαϊκό κίνημα σε συνθήκες που θα οξυνθεί η ταξική πάλη. Τέτοια ζητήματα απασχόλησαν και πρόσφατη Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος της οποίας η Απόφαση θα δημοσιευτεί το επόμενο διάστημα στη ΚΟΜΕΠ που θα ακολουθήσει ενώ η εισηγητική ομιλία του ΓΓ δημοσιεύεται σήμερα στον Ριζοσπάστη.

Φιλες και φίλοι συντροφοι και συντρόφισες

Απέναντι σε αυτές τις καταιγιστικές εξελίξεις υπάρχουν δύο σοβαροί κίνδυνοι που πρέπει να αντιμετωπιστούν.

Ο ενας κίνδυνος είναι αυτός του εφησυχασμού, της μακαριότητας που δημιουργείται αντικειμενικά και σε συνθήκες μακρόχρονης ειρηνικής περιόδου και βεβαία κοινοβουλευτικής, νόμιμης δράσης. Ο κίνδυνος αυτός είναι σημαντικός σήμερα γιατί σέρνει μαζί του, την πλαδαρότητα, την έλλειψη εγρήγορσης, τη συνήθεια, τον αποπροσανατολισμό από τα κύρια καθήκοντα που πρέπει να ξεπεραστούν με μαχητικό και επαναστατικό πνεύμα.

Ο αλλος είναι ο κίνδυνος του φόβου, της παράλυσης από την επικινδυνότητα της κατάστασης που είναι αληθινή. Η άφοβη στάση , δεν σημαίνει οτι δεν συνειδητοποιούμε τους κινδύνους, η άφοβη στάση που πρέπει να χαρακτηρίζει τους κομμουνιστές πηγάζει από την επιστημονική πίστη μας στη δύναμη της ταξικής πάλης, στη δυνατότητα η εργατική ταξη, οι λαϊκές δυνάμεις να φέρουν τα πάνω κάτω, στην αποφασιστικότητα μας να πρωτοστατήσουμε σε αυτόν τον αγώνα . Αλλωστε για αυτό το σκοπό υπάρχουμε ως κομμουνιστές, ως Κόμμα, ως ΚΝΕ, υπάρχουμε και δρουμε για να υλοποιήσουμε το βασικό καθήκον την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας, αυτό είναι το κύριο, το βασικό. Αυτά τα στοιχεία πρέπει να εμπνεύσουμε και τις εργατικές λαϊκές μάζες που δεν είναι παράλογο να μουδιάζουν απέναντι στις εξελίξεις. Απάντηση στο μούδιασμα είναι η ενταση της προσπάθειας για οργανωμένη λαϊκή δράση και πρωτοβουλία.

Η βαθειά νύχτα που βλέπουμε μπροστά μας να ξετυλίγεται δεν πρέπει να μας φοβίζει, το ξέρουμε καλά πως όσο θα βαθαίνει το σκοτάδι, τόσο πιο κοντά θα είναι και η ώρα της αυγής.

Είμαστε το Κόμμα του ΕΛΑΣ, του ΕΑΜ της ΟΠΛΑ,  των μαχητών του ΔΣΕ, έχουμε δώσει όρκο στον αγώνα, στη βαριά κληρονομιά και στη ζωή να τα καταφέρουμε

Ζήτω το ΚΚΕ

Ζήτω ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ

Ζήτω ο ΔΣΕ»