Πιερία: Στη γη του Ολύμπου και του χειμωνιάτικου ρακοκάζανου

Ενα οδοιπορικό που ξεκινάει με μια ανάβαση αρχαρίων στο βουνό του Ολύμπου και καταλήγει στα μερακλίδικα ρακοκάζανα, που φυτρώνουν σαν μανιτάρια, αρωματίζοντας ολόκληρο τον Nομό Πιερίας.Σύκο με καρύδι, παντζάρι με ξινόμηλο, ψωμί με άρωμα φασκόμηλου, ντάκος από αλεύρι δίκοκκου σιταριού, σουτζουκάκια, λουκάνικα και για επιδόρπιο πληγουρόγαλο (ένα γλυκό που μοιάζει με ρυζόγαλο). Πίτες, τηγανιές, χοιρινό με πράσο, κατσικίσιο τυρί, μέλι από αρκουδόβατο και σουσούρα (ρείκι), πηχτό κι εύγευστο λικέρ κράνο-κεράσι, γλυκό ναπολέων, λαλαγγίτες (τηγανίτες) κι άλλα πολλά και αξέχαστα. 

 

Το Λιτόχωρο είναι ένας από τους πιο γνωστούς οικισμούς της Πιερίας, που διατηρεί το παραδοσιακό χρώμα και ύφος του χωρίς, όμως, να έχει γίνει γραφικό και διατηρώντας, παράλληλα, τη ζωντάνια του. Βρίσκεται 24,6 χλμ. νότια της Κατερίνης.

Το ταξίδι στην Πιερία θεωρητικά είναι πεζοπορικό, με κύριο θέμα την ανάβαση στον Ολυμπο, όμως και πάλι το φαγητό ήταν αυτό που μου έμεινε περισσότερο ως ανάμνηση. Ισως γιατί ήταν πιο ευχάριστα όταν βρεθήκαμε μπροστά στο φορτωμένο τραπέζι μιας αγροτουριστικής μονάδας του χωριού Κούκος που ειδικεύεται στα προϊόντα δίκοκκου σιταριού (Koukos Inn) ή στο εστιατόριο Αροτος, στον Καταχά, για πιπεριές, μελιτζανοσαλάτα και μύδια, απ’ ό,τι όταν αγκομαχούσαμε να ανέβουμε τις πλαγιές του Ολύμπου, λαχανιάζοντας, ιδρώνοντας, γλιστρώντας πάνω στα λιθάρια με τα (εντελώς ακατάλληλα) αθλητικά παπούτσια που φορούσαμε.

Γιατί η ανάβαση στον Ολυμπο χρειάζεται ορειβατικά - οποιοδήποτε άλλο παπούτσι μοιάζει ψεύτικο. Αυτή όμως είναι μια γνώση που την αποκτήσαμε στην πράξη, ανεβαίνοντας προς την κορυφή Μπαρμπαλά, μία από τις 52 κορυφές του Ολύμπου που βρίσκεται στα 1.847 μέτρα (ο Μύτικας που είναι η ψηλότερη κορυφή έχει υψόμετρο 2.918 μέτρων), με τα μάγουλα να κοκκινίζουν και τα πόδια να πονάνε όλο και περισσότερο όσο περνούσε η ώρα.

Περισσότερες λεπτομέρειες στο "ethnos.gr" (εδώ)