Με αισθήματα θυμού, στενοχώριας , έντονης ανησυχίας και δικαιολογημένου δέους παρακολουθώ την , ολοένα και περισσότερο, καθοδική πορεία της ελληνικής διαιτησίας και με λύπη μου, ως στέλεχός της στο κοντινό παρελθόν, διαπιστώνω την φθίνουσα πορεία της. Στο σημείωμά μου όμως αυτό , δεν θα ασχοληθώ με την πορεία της διαιτησίας συνολικά,αφούγια κάτι τέτοιο χρειάζεται να μελετηθούν και να αναλυθούν διεξοδικά πολλές παράμετροι.
Εκείνο που με ανησυχεί όμως, ιδιαίτερα, είναι η πορεία και η ανάπτυξη ή μάλλον η διαπιστούμενη και πανθομολογούμενη υπανάπτυξη της Καρδιτσιώτικης διαιτησίας, που δυστυχώς διανύει μια πορεία που την οδηγεί στην πλήρη απαξίωση. Οι διοικούντες, παράγοντες και διαιτητές, ουδεμία προσπάθεια καταβάλλουν για την βελτίωσή της. Επικρατεί πλήρως η ρουσφετολογία και οι ελάχιστοι αξιόλογοιδιαιτητές (που πολύ αμφιβάλλω πλέον εάν μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού) παραγκωνίζονται και τα παιγνίδια, που έχουν ενδιαφέρον, που αναδεικνύουν και καταξιώνουν διαιτητές, διευθύνουν υπερήλικες(για την διαιτησία), που το μόνο μέλημά τους είναι το «μεροκάματο». Η εκπαίδευση είναι σχεδόν ανύπαρκτη και αυτή που γίνεται αρκείται μόνο σε προβολή videotest και επαφίεται στις φιλότιμες προσπάθειες του ενός εκπαιδευτή. Υπάρχει παντελής έλλειψη εκπαίδευσης στον αγωνιστικό χώρο. Προγράμματα εκγύμνασης δεν υφίστανται και εδώ δεν είναι άμοιρη ευθυνών η διοικούσααρχή του τόπου. Θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά ακόμη , αλλά αρκούμαι σε αυτά τα λίγα και ευελπιστώ, με αυτές μου τις επισημάνσεις, που απηχούν την ζοφερή διαιτητική πραγματικότητα, να «ξυπνήσω» κάποιους. Καλάείναι τα ταξίδια και οι υψηλές θεωρίες αλλάτο καλύτερο όμως είναι η προσφορά και η εκστρατεία για πλήρη αναβάθμιση της τοπικής διαιτησίας που, μόλις στο πρόσφατο παρελθόν, ανέδειξε αξιόλογα στελέχηστην ελληνική διαιτησία, στελέχη που άφησαν το ανεξίτηλο στίγμα τους σε όλες τις εθνικές κατηγορίες. Η ιστορία του καθενός είναι γνωστή, δεν παραχαράσσεται και δεν παραγράφεται. Ελπίζω πως έστω και τώρα, την ύστατη στιγμή, κάτι θα γίνει, κάποιοι θα συγκινηθούν , θα επιτελέσουν το καθήκον τους και η καρδιτσιώτικη διαιτησία θα βγει, επιτέλους , από το τέλμα της.
ΧΑΤΖΗΣ ΗΛΙΑΣ
ΠΡ. ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ, ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ S/L
|
|||||||||||
Το αεροδρόμιο
Μια ξανθιά πάει με τον αρραβωνιαστικό της να δουν ένα σπίτι που θέλουν να αγοράσουν. Καθώς μελετούν το σπίτι ο αρραβωνιαστικός λέει στον μεσίτη: – Ωραίο το σπίτι και σε καλή τιμή. Αλλά παρατηρώ ότι βρίσκεται κοντά σε αεροδρόμιο. Δε θα’ χει πολύ θόρυβο; – Θα έχει, αλλά ύστερα από μια βδομάδα θα τον συνηθίσετε και δεν θα έχετε πρόβλημα, του απαντάει ο μεσίτης. Και η ξανθιά λέει αποκρινόμενη και στους δύο: – Αχ να το πάρουμε αγάπη μου και δεν πειράζει, την πρώτη βδομάδα, μένουμε σε ξενοδοχείο! |
|