Η ικανότητα να εμπιστευόμαστε ξεκινά να χτίζεται τη στιγμή που ερχόμαστε στον κόσμο και απολαμβάνουμε με ασφάλεια και σιγουριά τη φροντίδα της μητέρας μας. Μαθαίνουμε έτσι ότι μπορούμε να εμπιστευθούμε. Η εμπιστοσύνη είναι περισσότερο μια αίσθηση που έχουμε για έναν άνθρωπο ή μια κατάσταση ή για τον ίδιο μας τον εαυτό.
Συχνά δεν εξηγείται ούτε υποστηρίζεται από τη λογική αλλά στηρίζεται στο ένστικτό μας ότι κάποιος ή κάτι μάς εμπνέει εμπιστοσύνη.
Αλλωστε σε όλες τις σχέσεις είναι απαραίτητο να μπορούμε να εμπιστευθούμε και να νιώσουμε ασφαλείς ακριβώς όπως όταν ήμασταν μικρά παιδιά στο πλαίσιο της οικογένειάς μας. Χρειάζεται όμως σκέψη και όριο όταν αφηνόμαστε στα χέρια κάποιου άλλου ή μιας κατάστασης, κι εκεί υπάρχει η παγίδα του να γίνουμε τελικά εύπιστοι ή, αντίθετα, δύσπιστοι.
Ξεκινάει από τη μητέρα
Η εμπιστοσύνη χτίζεται από τη στιγμή που γεννιόμαστε και αφηνόμαστε στη φροντίδα του σημαντικού προσώπου στη ζωή μας, που είναι συνήθως η μητέρα. Εκείνη η σχέση, που έχει ως στόχο να μας φροντίζει και να ικανοποιεί τις ανάγκες μας, χτίζει την αντίληψή μας σε σχέση με την εμπιστοσύνη αλλά και την ικανότητα που έχουμε ή δεν έχουμε αργότερα στη ζωή μας να εμπιστευθούμε πρώτα τον εαυτό μας και ύστερα τους γύρω μας.
Οπως είναι ίσως προφανές, όσο πιο ασφαλής νιώθει κάποιος στη βρεφική και παιδική του ηλικία τόσο πιο πολύ καταφέρνει να εμπιστευθεί τον εαυτό του και τον κόσμο μεγαλώνοντας.
Περισσότερες λεπτομέρειες στο "imommy.gr" (εδώ)
|
|||||||||
Το αεροδρόμιο
Μια ξανθιά πάει με τον αρραβωνιαστικό της να δουν ένα σπίτι που θέλουν να αγοράσουν. Καθώς μελετούν το σπίτι ο αρραβωνιαστικός λέει στον μεσίτη: – Ωραίο το σπίτι και σε καλή τιμή. Αλλά παρατηρώ ότι βρίσκεται κοντά σε αεροδρόμιο. Δε θα’ χει πολύ θόρυβο; – Θα έχει, αλλά ύστερα από μια βδομάδα θα τον συνηθίσετε και δεν θα έχετε πρόβλημα, του απαντάει ο μεσίτης. Και η ξανθιά λέει αποκρινόμενη και στους δύο: – Αχ να το πάρουμε αγάπη μου και δεν πειράζει, την πρώτη βδομάδα, μένουμε σε ξενοδοχείο! |
|