Έχουν περάσει αρκετές δεκαετίες από τότε που γονείς και παιδιά μαζεύονταν γύρω από το οικιακό ραδιόφωνο με την αγωνία να ακούσουν από τον εκφωνητή το όνομα του υποψήφιου των πανελλαδικών εξετάσεων της οικογένειας.
Ήταν η εποχή που τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων, όποιο και να ήταν το όνομά τους ή η μορφή τους, μεταδίδονταν με τη βοήθεια των ραδιοκυμάτων.

Ο εκφωνητής έπαιρνε τη θέση του στο στούντιο και άρχιζε την ανάγνωση των ονομάτων από τη λίστα των επιτυχόντων που του παρέδιδε το υπουργείο Παιδείας.
Ο τρόπος αυτός της μετάδοσης μπορεί να μοιάζει σήμερα αρχαϊκός, αλλά στην εποχή του ήταν ένα δείγμα της τεχνολογικής προόδου. Κανένας πάντως δεν μπορούσε να φανταστεί τότε πως μια μέρα η τεχνολογία θα επέτρεπε να πληροφορηθούν οι υποψήφιοι τη βαθμολογία τους με ένα γραπτό μήνυμα που θα έφτανε στην οθόνη μιας τηλεφωνικής συσκευής χωρίς καλώδιο. Στα μάτια τους θα φαινόταν σαν μια σκηνή επιστημονικής φαντασίας από αυτές που μπορούσε να διαβάσει κανείς στη λογοτεχνία του είδους ή θα έβλεπε τότε ή ακόμη και αργότερα στον κινηματογράφο.
«Το δικό μας ραδιόφωνο ήταν στο καθιστικό» λέει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ η Σοφία Μικρέλη. Γεννημένη το 1966 και μεγαλωμένη σε μονοκατοικία στην περιοχή της Νέας Σμύρνης, η κ. Μικρέλη έδωσε εξετάσεις το 1983.
«Την ημέρα εκείνη ο πατέρας μου δεν πήγε στη δουλειά, έμεινε στο σπίτι για να ακούσουμε τα αποτελέσματα μαζί με τη μητέρα μου. Θυμάμαι την αγωνία στα πρόσωπά τους και τη χαρά τους όταν άκουσαν πως είχα επιτύχει στο Μαθηματικό της Αθήνας. Και η δική μου χαρά ήταν φυσικά απερίγραπτη» διηγείται.
«Ήξερα πως είχα γράψει καλά, αλλά είχα κι εγώ αγωνία. Περίμενα να ακούσω και τα αποτελέσματα των φίλων μου, είχα στηθεί από το πρωί, έπαιρνε ώρες ατελείωτες η εκφώνηση, φανταστείτε πόσα ονόματα» λέει ακόμη.
«Μόλις άκουσα το όνομά μου και των δυο συμμαθητριών μου που ήταν οι στενές μου φίλες, φύγαμε τρέχοντας για το υπουργείο Παιδείας στην οδό Μητροπόλεως. Το υπουργείο τοιχοκολλούσε τότε τις βάσεις έξω από την είσοδο, ενώ μέσα σε ένα γραφείο υπήρχαν οι λίστες, σε μηχανογραφικά έντυπα, με τα ονόματα. Έτσι βεβαιωθήκαμε πως ο εκφωνητής δεν είχε κάνει... λάθος. Η συνέχεια μας βρήκε στον Εθνικό Κήπο να τραγουδάμε και χορεύουμε» θυμάται ακόμη.

Περισσότερες λεπτομέρειες στο "cnn.gr" (εδώ)