Σε ένα από τα διασημότερα δοκίμιά του με τίτλο Το Έργο τέχνης στην εποχή της τεχνολογικής του αναπαραγωγιμότητας, ο Βάλτερ Μπένγιαμιν σημείωνε την ιδιαίτερη σημασία της «αύρας», του στοιχείου της αυθεντικότητας του έργου τέχνης το οποίο ήταν καταδικασμένο να χαθεί κατά τη μαζική αναπαραγωγή του.
Αργότερα, η αναπαραγωγή έγινε σε περιπτώσεις μέρος του έργου τέχνης και ακόμη πιο αργότερα, το διαδίκτυο έθεσε μια εξ’ ολοκλήρου νέα βάση συζήτησης (χωρίς το αρχικό επιχείρημα να αναιρείται απαραίτητα).
Σε κάθε περίπτωση, η διαμεσολαβημένη κατανάλωση και απόλαυση της τέχνης εντάσσεται χωρίς δεύτερη σκέψη στα «θετικά» του ίντερνετ, με τη μουσική, τις ταινίες και τα βίντεο να έχουν τη μερίδα του λέοντος όντας πλήρως ευθυγραμμισμένα με το μέσο.
Πάντως, εν έτει 2020 το σκηνικό αλλάζει διαρκώς προς το καλύτερο -ζωγράφοι, illustrators και performance artists προβάλλουν τη δουλειά τους στο κοινό, ενώ μερικά από τα μεγαλύτερα μουσεία στον κόσμο ανοίγουν τις συλλογές τους και προσφέρουν virtual tours για φιλότεχνους διαδικτυακούς τουρίστες.
Περισσότερες λεπτομέρειες στη “bovary.gr” (εδώ)
|
|||||||
Το αεροδρόμιο
Μια ξανθιά πάει με τον αρραβωνιαστικό της να δουν ένα σπίτι που θέλουν να αγοράσουν. Καθώς μελετούν το σπίτι ο αρραβωνιαστικός λέει στον μεσίτη: – Ωραίο το σπίτι και σε καλή τιμή. Αλλά παρατηρώ ότι βρίσκεται κοντά σε αεροδρόμιο. Δε θα’ χει πολύ θόρυβο; – Θα έχει, αλλά ύστερα από μια βδομάδα θα τον συνηθίσετε και δεν θα έχετε πρόβλημα, του απαντάει ο μεσίτης. Και η ξανθιά λέει αποκρινόμενη και στους δύο: – Αχ να το πάρουμε αγάπη μου και δεν πειράζει, την πρώτη βδομάδα, μένουμε σε ξενοδοχείο! |
|