Γράφει η Δρ Αγλαΐα (Λία) Ρογγανάκη*
Υπάρχει κάτι αρχέγονο στο να κοιτάς τον ορίζοντα και να νιώθεις πως ανήκεις σαν ένα κομμάτι του. Πως δεν είσαι μόνος, πως τα δέντρα γύρω σου είναι παλιά σου γνώριμα, πως το χώμα που πατάς έχει φυλάξει τις ιστορίες των προγόνων σου και σου τις ψιθυρίζει μέσα από το θρόισμα των φύλλων.
.
|
![]() |
||||||||||||||
![]() |
![]() |
Το αεροδρόμιο
Μια ξανθιά πάει με τον αρραβωνιαστικό της να δουν ένα σπίτι που θέλουν να αγοράσουν. Καθώς μελετούν το σπίτι ο αρραβωνιαστικός λέει στον μεσίτη: – Ωραίο το σπίτι και σε καλή τιμή. Αλλά παρατηρώ ότι βρίσκεται κοντά σε αεροδρόμιο. Δε θα’ χει πολύ θόρυβο; – Θα έχει, αλλά ύστερα από μια βδομάδα θα τον συνηθίσετε και δεν θα έχετε πρόβλημα, του απαντάει ο μεσίτης. Και η ξανθιά λέει αποκρινόμενη και στους δύο: – Αχ να το πάρουμε αγάπη μου και δεν πειράζει, την πρώτη βδομάδα, μένουμε σε ξενοδοχείο! |
|
Γιατί θέλουμε η πένα μας να γράφει την αλήθεια.
Η δημόσια ενημέρωση είναι καθήκον ενός δημοσιογράφου. Η ομάδα μας έχει ως σκοπό τον ελεύθερο λόγο άνευ κινήτρων. Η πένα μας έχει όνομα!