Θάρρος: Πώς να φύγουμε από κάτι που μας καταπιέζει;

Πώς να βρούμε το θάρρος να φύγουμε από οτιδήποτε νιώθουμε να μη μας γεμίζει πια και στο οποίο μένουμε γιατί πείθουμε τον εαυτό μας ότι πρέπει να αντέξουμε.
Η ζωή έχει τον τρόπο της να μας σπρώχνει προς τα εμπρός, μερικές φορές απαλά, άλλες φορές με δύναμη. Μεγαλώνουμε, οι σχέσεις αλλάζουν, και ό,τι κάποτε μας φαινόταν εντάξει, τώρα ίσως αρχίζει να μας περιορίζει.

Το πιο δύσκολο δεν είναι να αναγνωρίσουμε ότι κάτι δεν μας αρέσει πια… Είναι να βρούμε το θάρρος να φύγουμε και να απελευθερωθούμε.
Είναι εύκολο να μείνουμε. Το γνώριμο μοιάζει ασφαλές, ακόμα κι όταν μας δυσκολεύει. Πείθουμε τον εαυτό μας ότι πρέπει να αντέξουμε, ότι ίσως τα πράγματα αλλάξουν, ότι είμαστε υπερβολικοί, ανυπόμονοι ή αχάριστοι.
Κι όμως, βαθιά μέσα μας, υπάρχει μια φωνή που ψιθυρίζει και όλο και δυναμώνει, μια φωνή που μας λέει ξεκάθαρα ότι αυτό που κάνουμε δεν είναι σωστό και ότι ήρθε η ώρα να αποχωρήσουμε.
Το να φύγουμε από κάτι ή κάποιον που δεν μας καλύπτει πια δεν σημαίνει ότι τα παρατάμε, σημαίνει ότι επιλέγουμε να κάνουμε το καλύτερο για εμάς. Είναι μια πράξη αυτογνωσίας, εμπιστοσύνης στην αξία μας και δημιουργίας χώρου για κάτι καλύτερο. Και αυτό απαιτεί τεράστιο θάρρος.

Όταν καταλαβαίνουμε ότι ήρθε η ώρα
Πάντα υπάρχει μια στιγμή. Μια μετατόπιση. Μια συνειδητοποίηση. Συνήθως λέμε στον εαυτό μας αυτά που όλοι λέμε όταν φοβόμαστε να φύγουμε:
«Δεν είναι και τόσο άσχημα.»
«Κι αν το μετανιώσω;»
«Κι αν δεν βρω κάτι άλλο;»
«Ίσως απλώς πρέπει να προσπαθήσω πιο πολύ.»
Μέχρι που μια μέρα, κάτι αλλάζει. Καταλαβαίνουμε ότι ο πραγματικός κίνδυνος δεν ήταν να φύγουμε αλλά να μείνουμε. Χάνουμε σιγά-σιγά τον εαυτό μας μέσα σε μια κατάσταση που μας «ρουφάει» τη ζωή. Κι έτσι, παίρνουμε την απόφαση.
Μία παραίτηση από τη δουλειά ή ένας χωρισμός, που σκεφτόμαστε καιρό αλλά δεν παίρνουμε την απόφαση να κάνουμε το βήμα για να συμβούν, ίσως μας επιβεβαιώσουν ότι η ψυχική μας υγεία αξίζει περισσότερο από όλα.

Περισσότερα στο vita.gr