Καλύτερα στις πλατείες παρά στους καναπέδες

Οι αγανακτισμένοι στις πλατείες όλης της χώρας συμπληρώνουν ήδη την 4η εβδομάδα διαμαρτυρίας και σίγουρα έχουν διαψεύσει όσους  περίμεναν ότι πρόκειται για ένα προσωρινό φαινόμενο και για ένα «καπρίτσιο» νέων παιδιών. Βέβαια ακόμη η μεγάλη μάζα πιστεύει ότι οι αγανακτισμένοι δεν έχουν καταφέρει τίποτα, δεν έχουν πετύχει δηλαδή … την ακύρωση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Φυσικά στόχος δεν είναι μόνο η κατάργηση του Μνημονίου, αλλά η αλλαγή του πολιτικού παιχνιδιού. Παρά την όποια αμφισβήτηση,   οι αγανακτισμένοι έχουν καταφέρει πολλά και αυτό φοβίζει τόσο την κυβέρνηση και τους πολιτικούς, όσο και τους ίδιους τους αγανακτισμένους.
Τις πρώτες μέρες της κατάληψης των πλατειών, δεν υπήρχε καμία αναφορά στο κίνημα από τα ΜΜΕ κατόπιν πιέσεων από  πολιτικά κέντρα. Μετά όμως από 4 εβδομάδες και εξαιτίας της αύξησης του ενδιαφέροντος του απλού κόσμου για το κίνημα, τα φώτα της δημοσιότητας στράφηκαν στις πλατείες  με όλα τα θετικά και τα αρνητικά που έχει αυτό.
Οι αγανακτισμένοι είναι ένας απρόβλεπτος «παίκτης» που έχει μπει στην σκακιέρα και ο οποίος δεν καθορίζει ακόμη καταστάσεις, αλλά τις επηρεάζει σημαντικά. Σίγουρα χωρίς την παρουσία τους δεν θα υπήρχε καμία διαφορετική φωνή, στο σκηνικό που έχει στηθεί και κανένας βουλευτής του κυβερνόντος κόμματος,  δεν θα εξέφραζε της αντιρρήσεις του.
Η δυναμική παρουσία των αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος και κυρίως η δυναμική και μη αναμενόμενη κίνησή τους, να αποκλείσουν τους βουλευτές στην βουλή θορύβησαν τον πολιτικό κόσμο. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και οι αγανακτισμένοι στην επαρχία, αφού πλέον οι πολιτικοί δεν έχουν σημείο να σταθούν. Οι «καταδρομικές» αποχωρήσεις βουλευτών από χώρους εκδηλώσεων μπορεί να καταδικάζονται … από τους ίδιους και τα ΜΜΕ, αλλά δείχνουν και την αποτελεσματικότητα των αγανακτισμένων που γίνονται πιο δυναμικοί.
Σιγά - σιγά οι αγανακτισμένοι μετατρέπονται σε οργισμένους  και οι συνέπειες δεν μπορούν να προβλεφτούν. Μέχρι τώρα το αυθόρμητο και το απρόβλεπτο ήταν και αυτό που προστάτευε το κίνημα. Όμως πλέον περνάμε σε μια διαφορετική φάση. Οι αγανακτισμένοι έχουν πλέον υψηλή οργάνωση και σχεδιάζουν  δυναμικές κινήσεις με αποκλεισμό της βουλής και παρεμπόδιση των βουλευτών να εισέλθουν στον χώρο.
Δεν πρέπει σ΄ αυτήν την κρίσιμη φάση, να αποκλείουμε προβοκάτσιες και δυναμική παρέμβαση του κρατικού μηχανισμού για να διαλυθεί το κίνημα .Ήδη μέσω της τηλεόρασης γίνεται προσπάθεια απαξίωσης του κινήματος, ανακαλύπτοντας «σκοτεινά» κέντρα που κινούν τα νήματα και πλήττοντας τον αυθορμητισμό και τις αγαθές προθέσεις των διαδηλωτών. Η απεργία της 15 Ιουνίου και η μέρα της ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου κρίνονται ως πολύ κρίσιμες και επικίνδυνες .
Δεν αποκλείεται να δούμε σκηνές όπως στην Βαλένθια της Ισπανίας (την χώρα που γεννήθηκαν οι αγανακτισμένοι), όπου Βουλευτές εισέρχονταν στο Κοινοβούλιο μέσα από καγκελένιο διάδρομο που είχε δημιουργηθεί και τριγύρω να μαίνονται μάχες μεταξύ αστυνομικών και (πλέον) οργισμένων νέων. Η Ισπανία ίσως να δείχνει και το μέλλον των Ελλήνων αγανακτισμένων. Οι Ισπανοί «αλληλέγγυοι» αν και άφησαν την πλατεία «de sol» κάνοντας ενός λεπτού σιγή, υποσχέθηκαν έξω από την ισπανική βουλή, ότι θα επιστρέψουν με άλλου τύπου δυναμικές κινητοποιήσεις.
Πάντως όσο και να διαφωνεί  κάποιος με τους αγανακτισμένους-οργισμένους, δεν μπορεί  παρά να συμφωνήσει ότι «είναι καλύτερα η ψήφιση του  μεσοπρόθεσμου ή μια χρεωκοπία της χώρας, να μας βρει στις πλατείες, παρά στους καναπέδες».

"Θ"