Εκδήλωση των Ομοσπονδιών Αγροτικών Συλλόγων για την διαχείριση των υδάτινων πόρων στην Θεσσαλία

Οι Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων Λάρισας – Καρδίτσας – Τρικάλων παίρνουμε την σημερινή πρωτοβουλία της σύσκεψης των φορέων της περιοχής γιατί το πρόβλημα του ελλείμματος νερού και συνολικά της διαχείρισης των υδάτινων πόρων στην Θεσσαλία, είναι από τα πλέον σημαντικά. Σαφέστατα δεν είναι σημερινό πρόβλημα, απασχολεί τουλάχιστον εδώ και 30 χρόνια την περιοχή, από τις πρώτες εξαγγελίες για την εκτροπή του Αχελώου, όμως δεν λύνεται με βασική ευθύνη των κυβερνήσεων.
Το έργο δεν ολοκληρώθηκε γιατί τα κόμματα που κυβερνούσαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, υποκριτικά και κυρίως για ψηφοθηρικούς λόγους ήταν υπέρ της εκτροπής.   Από την άλλη η εκτροπή του Αχελώου συνάντησε και συναντά την λυσσαλέα αντίδραση κομμάτων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και έχει την σημασία του ιδιαίτερα σήμερα που είναι αξιωματική αντιπολίτευση και φτάνει ως το σημείο να ζητάει την κατεδάφιση των έργων που έχουν γίνει ως τώρα για την εκτροπή.
Κοινή συνισταμένη των παραπάνω κομμάτων, ήταν και είναι η προσήλωση και η συμφωνία τους με την ΚΑΠ, με τις αναδιαρθρώσεις που προτείνει. Συνεπώς η εκτροπή του Αχελώου, οι δυνατότητες ανάπτυξης της παραγωγής που θα έφερνε, ερχόταν σε αντίθεση με τις βασικές κατευθύνσεις της ΚΑΠ για την χώρας. Έτσι την εκτροπή την «έφαγε η μαρμάγκα»..
Το ίδιο συμβαίνει σήμερα καθώς η  συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ με την διαβούλευση που κάνει  υπό την αιγίδα του ΥΠΕΚΑ έχει ως  στόχο να προχωρήσει τα τρία σχέδια που προβάλει το  υπουργείο και να προετοιμαστεί η κοινή γνώμη της περιοχής για μείωση των αρδευόμενων καλλιεργειών της Θεσσαλίας και πάγωμα του έργου της εκτροπής του Άνω ρου του Αχελώου. Η πρόσφατη απόφαση στο ευρωδικαστήριο για τον Αχελώο δεν διασφαλίζει και ότι θα ολοκληρωθεί άμεσα η εκτροπή του.
Τα σχέδια του Υπουργείου Περιβάλλοντος προβλέπουν μείωση των αρδευόμενων εκτάσεων κατά 270.000 ή ακόμη και  550000 στρέμματα με αναδιάρθρωση καλλιεργειών.  Δεν μας λένε  όμως τι θα καλλιεργήσουν οι αγρότες καθώς με την νέα ΚΑΠ πλήττεται και η βαμβακοκαλλιέργεια και θα ακολουθήσει την καταστροφή της τευτλοκαλλιέργειας και της καπνοκαλλιέργειας. Το τρίτο και υποτίθεται «καλό σχέδιο» προβλέπει να μην γίνει μείωση των καλλιεργούμενων εκτάσεων με την μεταφορά 250 εκατ m3 νερού/έτος από την εκτροπή του Αχελώου.
Η Θεσσαλία παρουσιάζει αυξανόμενο έλλειμμα στους υδάτινους πόρους, κυρίως στα υπόγεια ύδατα αφού οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις αρδεύονται κατά 70% με υπόγεια νερά μέσω 33000 γεωτρήσεων και μόνο 30% από την αξιοποίηση των επιφανειακών υδάτων που χύνονται στην θάλασσα από την απουσία έργων υποδομής όπως φράγματα, ταμιευτήρες, λιμνοδεξαμενές κλπ. Να σημειώσουμε εδώ πως περίπου τα 2/3 αυτών των γεωτρήσεων είναι ιδιωτικές.
Υπάρχουν εκτιμήσεις και μελέτες ότι ο υπόγειος υδροφορέας παρουσιάζει ετήσιο έλλειμμα από 550-900 εκατ κυβικά μέτρα νερό. Αρδεύεται σχεδόν το 50% των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, και όπως αναφέραμε η συγκυβέρνηση επιχειρεί παραπέρα μείωση των αρδευόμενων εκτάσεων, δηλαδή μείωση της παραγωγής, μεγάλωμα του ελλείμματος εισαγωγών-εξαγωγών και της διατροφικής εξάρτησης της χώρας.
Προβάλει αμείλικτα το ερώτημα εφόσον υπάρχει το πρόβλημα και είναι γνωστό γιατί δεν έχει λυθεί ς τώρα;
Μήπως υπάρχει άγνοια των αναγκών της περιοχής, συνολική έλλειψη υδατικών πόρων στη χώρα μας, αδυναμία προσδιορισμού τεχνικών και οργανωτικών λύσεων;
Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα ζητήματα έχουν απαντηθεί και αναλυθεί πριν από δεκαετίες σε επιστημονικό επίπεδο.
Ο πραγματικός ένοχος είναι η συμφωνία των κυβερνήσεων,  όπως και της σημερινής τρικομματικής συγκυβέρνησης, με τις στρατηγικές επιλογές  της ΕΕ. Πρόκειται για εκείνο τον δρόμο ανάπτυξης, όπου το νερό, η ηλεκτρική ενέργεια, τα τρόφιμα, η γη, οι δασικές εκτάσεις αποτελούν εμπορεύματα.
Στο επίκεντρο της πολιτικής στο θέμα που εξετάζουμε βρίσκονται οι οδηγίες και κατευθύνσεις της ΕΕ για το νερό, για την «απελευθέρωση» του τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, για την Κοινή Αγροτική Πολιτική.
Χρειάζεται να δούμε και να κατανοήσουμε σε βάθος τις αλλαγές που προωθούνται στην αγροτική οικονομία για να συνειδητοποιήσουμε το βάθος του προβλήματος της διαχείρισης των υδάτινων πόρων.
Στοιχίζει πιο φθηνά στον κοινοτικό προϋπολογισμό η εισαγωγή αγροτικών προϊόντων από τις μεγάλες αγροτικές καπιταλιστικές εκμεταλλεύσεις της Ευρώπης και Αμερικής,  από το να χρηματοδοτείται η γεωργία στις χώρες της Ε.Ε, επιπλέον εξασφαλίζει μεγαλύτερη κερδοφορία στα μονοπώλια εισαγωγής των προϊόντων και διάθεσης τους στην κοινοτική αγορά.

Η εφαρμογή της νέας ΚΑΠ 2014-2020 θα οξύνει την δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκονται χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες αφού έχει στόχο τη συγκέντρωση κεφαλαίου και γης στον αγροτικό τομέα. Συμβαδίζει με τις συμφωνίες του ΠΟΕ για αύξηση των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων προς τις κοινοτικές χώρες σε αντάλλαγμα της απρόσκοπτης εξαγωγής κοινοτικών βιομηχανικών εμπορευμάτων.
Οι αλλαγές στα κριτήρια και στο ύψος των κοινοτικών επιδοτήσεων θα είναι η χαριστική βολή στους φτωχούς αγρότες. Χαριστική βολή, αφού είναι γνωστό ότι το σύστημα τιμών και επιδοτήσεων της ΕΕ δεν καλύπτει το κόστος παραγωγής των μικρών αγροτών και λειτουργεί ως αντικίνητρο στην αύξηση της παραγωγής και της παραγωγικότητας. Οι δραστικές μειώσεις τιμών που συνοδεύτηκαν με κάποιες αντισταθμιστικές ενισχύσεις εξασφάλισαν φθηνές αγορές των αγροτικών προϊόντων  και μεγάλα κέρδη στους εμπορικούς και βιομηχανικούς ομίλους αλλά κανένα όφελος στη λαϊκή κατανάλωση.

Η κοινοτική οδηγία-πλαίσιο για τα νερά του 2000/60, με την οποία εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία ήδη απ’ το 2003, αντιπαραθέτει τεχνητά την προτεραιότητα της χρήσης του νερού για ύδρευση με τις χρήσεις του νερού σε κλάδους της παραγωγής, όπως των τροφίμων και της ενέργειας, δηλαδή κλάδους εξίσου απαραίτητους για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών.
Στην πραγματικότητα, με το μανδύα της προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος και της καλής κατάστασης των υδατικών σωμάτων, μεθοδεύεται η αύξηση της τιμολόγησης του νερού, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα.
Ο λαός και της περιοχής μας πρέπει να προετοιμαστεί για την αντιμετώπιση χειρότερων εξελίξεων , ήδη έχουμε χαρακτηριστικά μέτρα υλοποίησης της οδηγίας 2000/60. Η λεγόμενη νομιμοποίηση των γεωτρήσεων που βρίσκεται σε εξέλιξη και ολοκληρώνεται στα μέσα του Δεκέμβρη 2012, οδηγεί στην εγκατάσταση υδρομετρητών σε κάθε γεώτρηση. Έτσι οι αγρότες εκτός από τον συνεχώς αυξανόμενο λογαριασμό της ΔΕΗ, θα πληρώνουν και με το κυβικό το πότισμα των χωραφιών τους αυξάνοντας κατακόρυφα το κόστος παραγωγή.
Η αύξηση της τιμής του νερού συμβαδίζει με τα σχέδια των μονοπωλίων σ’ ολόκληρη την ΕΕ για την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης που δεν αφορά μόνο τις μεγάλες εταιρείες αλλά και τις μικρότερες (ΔΕΥΑ). Ιδιωτικοποίηση που θα οδηγήσει σε νέες δραματικές αυξήσεις των τιμολογίων λαϊκής κατανάλωσης, επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο και αξιοποίηση του υδατικού δυναμικού με γνώμονα την κερδοφορία των συγκεκριμένων μονοπωλιακών ομίλων.
Ορατές είναι οι αρνητικές συνέπειες για το λαό και απ’ την προώθηση της ευρωενωσιακής πολιτικής «απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας». Εκτός απ’ τις απανωτές αυξήσεις των τιμών για τη λαϊκή οικογένεια και την κατεδάφιση των σχέσεων πλήρους-σταθερής εργασίας στον κλάδο, πρέπει να συνυπολογίσουμε την επιβράδυνση στην ανάπτυξη μεγάλων υδροηλεκτρικών σταθμών.
Οι ιδιώτες επενδυτές προτιμούν τα μεγάλα αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα και τους μικρούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς που έχουν υψηλότερο ποσοστό κέρδους και ταυτόχρονα αυτή η κατεύθυνση ενισχύεται πολύμορφα απ’ το κράτος. Την ίδια στιγμή εντείνεται η διαπάλη για την ιδιωτικοποίηση σημαντικών δημόσιων υποδομών, όπως της Λίμνης Πλαστήρα και του φράγματος Σμοκόβου για τη λειτουργία υδροηλεκτρικού σταθμού.
Οι επικλήσεις στην προστασία του περιβάλλοντος  τόσο απ’ τη συγκυβέρνηση όσο και  απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ για τη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής διαχείρισης του νερού είναι υποκριτικές και αποπροσανατολιστικές. Ιδιαίτερα όταν σε άλλα αντίστοιχα ζητήματα δεν προβάλλουν τέτοια ένσταση, δείχνοντας την διγλωσσία τους ακόμη μια φορά, πχ αξιοποίηση του Λιγνίτη. Υπάρχουν τεχνολογίες και τεχνικές λύσεις που επιτρέπουν την εξοικονόμηση της κατανάλωσης νερού χωρίς αλλαγή της τιμολογιακής πολιτικής και επιβάρυνσης των λαϊκών στρωμάτων .
Ενδεικτικά αναφέρουμε την τεχνική δυνατότητα ανακύκλωσης του χρησιμοποιημένου νερού με διαχωρισμό των χρήσεών του, τα συστήματα ελαχιστοποίησης της κατανάλωσης νερού για οικιακή χρήση, τα συστήματα περισυλλογής βρόχινου νερού, την αλλαγή μεθόδων άρδευσης, την επιδιόρθωση και συντήρηση του δικτύου διανομής, τα δασονομικά και τα φυτοτεχνικά έργα, τις δασώσεις και τις αναδασώσεις.

Η  εκτροπή του Άνω ρου του Αχελώου απαιτεί μόλις 60 εκατ. € για να ολοκληρωθεί. Η Θεσσαλία με το μεγάλο υδάτινο έλλειμμα απειλείται με ερημοποίηση, έχουν εμφανιστεί ενεργειακά ρήγματα, θα υπάρχουν απρόβλεπτες περιβαλλοντολογικές, πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις.. Σήμερα μπορεί να μεταφερθούν 600 εκατ κυβικά νερό ετησίως από τον Αχελώο στην Θεσσαλία, όμως όπως είπαμε προσπαθούν είτε να μην ολοκληρώσουν την εκτροπή είτε να γίνει λειψή μεταφέροντας στην καλύτερη περίπτωση 250 εκατ κυβικά νερό. Εδώ είναι καθοριστική και επιτακτική η διεκδίκηση από τους φορείς της Θεσσαλίας της ολοκλήρωσης της εκτροπής.

Η εκτροπή του Αχελώου θα συνεισφέρει πολύπλευρα ώστε:
-Να αντιμετωπιστεί το οξύ πρόβλημα της υποβάθμισης της ποσότητας και ποιότητας  των υπόγειων υδροφορέων της Θεσσαλίας
-Να αναβαθμισθεί η ποιότητα και να εξασφαλισθεί η αναγκαία ποσότητα νερών στον ποταμό Πηνειό ώστε να προστατευθούν οι οικολογικές λειτουργίες του και η αξιόλογη φυσική περιοχή των εκβολών του (δέλτα Πηνειού).
-Να εξασφαλισθεί η ύδρευση των μεγάλων αστικών συγκροτημάτων της Θεσσαλίας (κυρίως Λάρισας και Βόλου).
-Να εξασφαλισθεί και να αυξηθεί  η άρδευση των ανεπαρκώς σήμερα αρδευομένων εκτάσεων της Θεσσαλίας.
-Να μειωθεί η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας με την αξιοποίηση του ανεκμετάλλευτου υδροδυναμικού καθώς και την πολλαπλή κοινωνική ωφέλεια των μεγάλων υδροηλεκτρικών έργων που διαφυλάσσουν πολύτιμους υδατικούς πόρους στους υδροταμιευτήρες τους κατά τη χειμερινή περίοδο, για να τους διαθέσουν κατά τη θερινή.

Η υλοποίηση του συνόλου των έργων εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου και η συνδυασμένη διαχείριση των υδατικών πόρων της υδρολογικής λεκάνης του Αχελώου και του υδατικού διαμερίσματος Θεσσαλίας μπορεί να συμβάλει στην προστασία του περιβάλλοντος αφού διασφαλίζει:

1) Τη διατήρηση των υγροτόπων και τη σταδιακή αναβάθμιση ποτάμιων και παρόχθιων οικοσυστημάτων του Πηνειού χάρη στη μείωση των απολήψεων κατά τη θερινή περίοδο. Ταυτόχρονα δημιουργείται η δυνατότητα εκτροπής μέρους των πλημμυρικών παροχών προς τον Πηνειό τη χειμερινή περίοδο που αποτελούν έναν απ’ τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής τα επόμενα χρόνια

2) Την αποκατάσταση της υδρολιθογεωλογικής λεκάνης της Θεσσαλίας και τον εμπλουτισμό των υπόγειων υδατικών συστημάτων της αξιοποιώντας και περιφερειακά εγγειοβελτιωτικά έργα. Πρόκειται για κρίσιμο ζήτημα αφού η σημερινή υπεράντληση των υπόγειων υδάτων και η ταπείνωση της στάθμης συνοδεύεται  με αύξηση της υφαλμύρωσης (πχ ανατολικά κράσπεδα της Κάρλας), εκδήλωση καθιζήσεων στην Ανατολική Θεσσαλία (πχ περιοχή Ριζόμυλου – Στεφανοβίκειο) και υποβάθμιση ζωνών υδροληψίας μεγάλων πόλεων.

3) Τη δραστική επιτάχυνση της ανασύστασης και διατήρησης της λίμνης Κάρλας, με ανάπτυξη των οικοσυστημάτων της περιοχής.

Οι Ομοσπονδίες αγροτικών συλλόγων της Θεσσαλίας πιστεύουμε ότι με την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων, υπό προϋποθέσεις όπως την ρήξη με την Ε.Ε και την ΚΑΠ,  θα αναπτυσσόταν η παραγωγή τροφίμων καλύπτοντας τις λαϊκές ανάγκες με εγχώρια ποιοτικά και φτηνά προϊόντα, πολύ περισσότερο αναγκαίο σήμερα στην καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει και η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία που θα συνοδεύεται από εξαθλίωση και πείνα των λαϊκών στρωμάτων.  Θα παράγονταν πρώτες ύλες για την μεταποιητική βιομηχανία αυξάνοντας τις θέσεις εργασίας ιδιαίτερα σήμερα που οι άνεργοι είναι περίπου 1.5 εκατομμύριο στην χώρα μας. Θα βελτίωνε την σχέση φυτικής-ζωικής παραγωγής και θα ανέπτυσσε την κτηνοτροφία ενώ σήμερα είμαστε ελλειμματική ως χώρα σε όλα τα γαλακτοκομικά και ζωικά προϊόντα.
Συνολικότερα θα μπορούσε να συμβάλει όχι μόνο στην αύξηση των παραγόμενων φυτικών και ζωικών προϊόντων αλλά γενικότερα στην πολύμορφη βιομηχανική ανάπτυξη, την βελτίωση των όρων ζωής και την αναβάθμιση του περιβάλλοντος.
Πιστεύουμε πως όλοι όσοι σήμερα βρισκόμαστε εδώ, συμφωνούμε με την αναγκαιότητα της εκτροπής του Αχελώου μαζί με τα συνοδευτικά έργα που χρειάζεται για την αξιοποίηση του νερού. Από την πρώτη στιγμή οι φορείς της Θεσσαλίας διεκδίκησαν την ολοκλήρωση της εκτροπής. Χρειάζεται όμως να τονιστεί πως παρά τις σωστές θέσεις που φορείς της περιοχής έχουν σχετικά με την αναγκαιότητα εκτροπής και την συγκρότηση κρατικού φορέα διαχείρισης του νερού (πχ Περιφέρεια, ΤΕΕ, ΓΕΩΤΕΕ κλπ) ταυτόχρονα ενισχύουν τις αυταπάτες για τον χαρακτήρα της Ε.Ε και στηρίζουν την ΚΑΠ.  Χρειάζεται να αναδεικνύεται ο πραγματικός ένοχος καθώς και το γεγονός ότι μέσα στο σημερινό πλαίσιο των δεσμεύσεων της ΕΕ, η εκτροπή και τα άλλα έργα, από μόνα τους δεν πρόκειται να διασφαλίσουν μια φιλολαϊκή διαχείριση του νερού, ούτε την ουσιαστική ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Όσο προχωρά η πολιτική της ιδιωτικοποίησης του νερού και η «απελευθέρωση» της ενέργειας, όσο προχωρά η εφαρμογή της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, όσο κλιμακώνεται η αναδιάρθρωση που  κλείνει σύγχρονες μονάδες όπως της βιομηχανίας ζάχαρης, όσο εντείνεται η επίθεση στο λαϊκό εισόδημα κανένα μεγάλο τεχνικό έργο δεν πρόκειται να αντιστρέψει την επιδείνωση της κατάστασης του λαού. Ακόμα και αν υλοποιηθεί θα το χρυσοπληρώσει ο λαός και θα ωφεληθούν ελάχιστα απ’ το αποτέλεσμα του οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες.

Προτείνουμε την συγκρότηση Ενιαίου Κρατικού Φορέα  που θα υλοποιεί ολοκληρωμένη πολιτική διαχείρισης του νερού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, η οποία θα αξιοποιεί και τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας και θα διασφαλίσει :
-Την αποκλειστικά κρατική και ολοκληρωμένη διαχείριση των υδατικών πόρων που θα αφορά την έρευνα, την προστασία, την επάρκεια και την αξιοποίηση τους κατά υδατικό διαμέρισμα στον αντίποδα των σχεδίων ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης
-την κατασκευή υποδομών εμπλουτισμού των επίγειων και υπόγειων υδροφορέων καθώς και την ενεργοποίηση τεχνικών εξοικονόμησης του διαθέσιμου νερού. 
-την αύξηση των αρδευόμενων εκτάσεων για τη στήριξη της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής (στα τρόφιμα, στην κλωστοϋφαντουργία κλπ) και των αναγκαίων αναδιαρθρώσεων (πχ αναβάθμιση της κτηνοτροφίας)
-την ύδρευση με ελεγμένο, ποιοτικό, φθηνό νερό.
-την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας, την ανάταξη των οικοσυστημάτων των ποταμιών και των λιμών.
-τη μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας με αξιοποίηση του πλούσιου υδατικού δυναμικού της.
-την προστασία των δασών και την ευεργετική  υδρονομική επίδραση τους, την αύξηση της φυτικής βλάστησης. Την μετατροπή τους σε δημόσια περιουσία όλων των μεγάλων δασικών ιδιωτικών εκτάσεων, την αναδάσωση των καμμένων εκτάσεων .
-τη διαμόρφωση εθνικού σχεδίου ασφαλούς διαχείρισης των αποβλήτων.

Η σημερινή σύσκεψη έχει ως στόχο να αναδειχτούν και να ενισχυθούν αυτές οι πλευρές που αφορούν την διαχείριση των υδάτινων πόρων στην Θεσσαλία και βεβαίως να εμπλουτιστούν με την κατάθεση των απόψεων του κάθε φορέα. Βασική επιδίωξη είναι η διεκδίκηση για την άμεση ολοκλήρωση της εκτροπής του Άνω ρου του Αχελώου καθώς και των συνοδευτικών έργων της, η κατασκευή των απαραίτητων έργων διαχείρισης του νερού στην περιοχή (φράγματα, λίμνες, ταμιευτήρες κλπ), να αντιμετωπιστεί το νερό ως φυσικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα, να σταματήσει κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των ΔΕΥΑ και να μειωθούν τα υπέρογκα τιμολόγια που σήμερα πληρώνουν τα λαϊκά στρώματα. Να πούμε αταλάντευτα όχι στην διαβούλευση και τους στόχους που εξυπηρετεί.
Στην προσπάθεια έντασης της διεκδίκησης, προτείνουμε και ζητάμε από το Περιφερειακό Συμβούλιο αλλά και από τα Δημοτικά Συμβούλια να συζητήσουν και να πάρουν αποφάσεις σε αυτή την κατεύθυνση.
Το αμέσως επόμενο διάστημα να διοργανωθούν αντίστοιχες συσκέψεις – μαζικές εκδηλώσεις ενημέρωσης και διεκδίκησης σε Καρδίτσα – Τρίκαλα – Βόλο.
Να συγκροτηθεί μια Επιτροπή των συνδικαλιστικών-μαζικών φορέων που θα συντονίσει και θα προωθήσει παραπέρα αυτή την διαδικασία εφόσον συμφωνούμε στο πλαίσιο διεκδίκησης.