Σίλφιο: Το εξαφανισμένο μπαχαρικό
Δευτέρα, 12 Σεπτέμβριος 2016 20:11
Συντάχθηκε απο τον/την Press 2
Μέχρι τώρα, όλες οι αναφορές που έχουμε κάνει σχετικά με τα υλικά που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας στην κουζίνα τους, επικεντρώνονταν στο τι δεν είχαν, από αυτά που έχουμε και χρησιμοποιούμε εμείς. Είναι όμως και ένα βασικό υλικό, που αγαπήθηκε με πάθος από τους αρχαίους, το οποίο δεν υπάρχει στις μέρες μας.
Πρόκειται για το σίλφιο, ένα φυτό που έμοιαζε με γιγάντιο μάραθο, η ταυτότητα του οποίου είναι αντικείμενο εκτεταμένης συζήτησης. Το σίλφιο ήταν ήδη γνωστό στους Αιγύπτιους και τους Μινωίτες, αγαπήθηκε πολύ από τους Έλληνες και λατρεύτηκε από τους Ρωμαίους.
Ήταν φυτό ενδημικό της Κυρηναϊκής χερσονήσου (σημερινή Λιβύη) και φύτρωνε μόνο σε μια στενή λωρίδα ακτής, περίπου 200 επί 50 χιλιόμετρα. Παρά τις πολλές και επίπονες προσπάθειες που καταβλήθηκαν σε όλη την αρχαιότητα, δεν μπόρεσε ποτέ να ευδοκιμήσει σε άλλον τόπο, κάτι αντίστοιχο με τη μαστίχα Χίου. Έτσι, αποτέλεσε το βασικό στοιχείο του εμπορίου της Κυρήνης, που ιδρύθηκε από τους κατοίκους της Θήρας το 630 π.Χ. Τα περισσότερα νομίσματα της πόλης, απεικόνιζαν βλαστούς από το φυτό, που αποτελούσε την κύρια πηγή του πλούτου της. Στην κλασική και, κυρίως, στη ρωμαϊκή εποχή, το σίλφιο άξιζε το βάρος του σε χρυσό. Το χρησιμοποιούσαν ως καρύκευμα και ως φάρμακο.
Στα φαγητά έδινε μια έντονη, πικάντικη γεύση, αντίστοιχη με το σκόρδο, χωρίς να αφήνει τη βαριά μυρωδιά του. Οι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν σε μορφή σκόνης, που έπαιρναν από τον αποξηραμένο χυμό των βλαστών. Οι Ρωμαίοι, πάντα υπερβολικοί, έτρωγαν ολόκληρο το φυτό, ακόμα και τις ρίζες, διατηρημένες σε ξίδι. Επίσης, μια εποχή έγινε μόδα να καταναλώνουν ζώα που βοσκούσαν σίλφιο, γιατί πίστευαν πως έδινε καλύτερη γεύση στο κρέας τους.