Η συμφωνία των Πρεσπών είναι ένας από τους λόγους που μπορεί κανείς να είναι περήφανος γι' αυτή την κυβέρνηση.

Είναι μια συμφωνία που κλείνει πληγές δεκαετιών και τις εμποδίζει να κακοφορμίσουν σε μια εποχή που έχουν αναβιώσει η αστάθεια και οι εθνικισμοί σε όλο τον κόσμο κι ακόμη περισσότερο στα πολύπαθα Βαλκάνια.

Είναι μια συμφωνία που απαίτησε τόλμη και από τις δύο πλευρές - και δη περισσότερη από την πλευρά της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, που καλείται να αλλάξει το όνομά της. Είναι μια συμφωνία που κοιτάει προς το μέλλον, που συμβάλλει στη σταθεροποίηση της γειτονιάς μας και ενισχύει τον γεωπολιτικό ρόλο της χώρας.
Αυτή τη συμφωνία δηλώνει ότι θα την υπερασπιστεί μέχρι τέλους ο πρωθυπουργός, παρά τα προβλήματα που έχει προκαλέσει στον κυβερνητικό του εταίρο και υπουργό Άμυνας, ο οποίος έχει ανοιχτά διαφοροποιηθεί εντός και εκτός των συνόρων. Συνεπώς, η αρνητική χθεσινή εξέλιξη της παραίτησης του υπουργού Εξωτερικών, που πρωταγωνίστησε στο επίτευγμα της συμφωνίας των Πρεσπών, δεν σημαίνει επ' ουδενί λόγο αλλαγή γραμμής της κυβέρνησης στο “Μακεδονικό”.
Αυτό το μήνυμα στέλνει ο Αλέξης Τσίπρας με την ανάληψη -και- του υπουργείου Εξωτερικών στη διεθνή κοινότητα και στα Σκόπια, όπου η κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ δίνει τη μάχη της συνταγματικής αναθεώρησης. Και είναι απολύτως πειστικό.
Το δεύτερο μήνυμα, αυτό που στέλνει στο εσωτερικό, “δεν θα ανεχτώ στο εξής καμία διγλωσσία και καμία προσωπική στρατηγική στην εθνική γραμμή της χώρας», κλείνει με οριστικό τρόπο τη συζήτηση και τη σεναριολογία που τόσο αχρείαστα έχει ανοίξει τις τελευταίες ημέρες. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της έργο στο οποίο καλείται να ανταποκριθεί με ώριμα, σταθερά και αποφασιστικά βήματα. Έπειτα από τριάμισι χρόνια σκληρού αγώνα, τίποτα λιγότερο δεν μπορεί να αντιστοιχεί με τις απαιτήσεις της κοινωνίας.

Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα ΑΥΓΗ της 18/10/2018.